Borusan Filarmoni Orkestrası Açılış Konseri
13 Ekim 2010, Caddebostan Kültür Merkezi, 20:00
14 Ekim 2010, Lütfi Kırdar Uluslararası Kongre ve Sergi Sarayı, 20:00
Ludwig Van Beethoven
Coriolan Uvertürü Op.62
Wolfgang Amadeus Mozart
39. Senfoni, K 543, Mi Bemol Majör
Johannes Brahms
1.Senfoni, Op. 68, Do minör
ŞEF
Sascha Goetzel
Alman Klasik Müzik bestecisi.
Coriolan Uvertürü Op. 62
İlk yorumu: 1808, Viyana.
Shakespeare'in aynı adlı trajedisi için yazıldığı sanılıyor olsa da Avusturyalı oyun yazarı Heinrich Joseph von Collin'in aynı adlı oyunu için bestelenmiştir.
Konu aynıdır: M.Ö. altıncı yüzyılda Roma için büyük fedakarlıklar yapan komutan Coriolanus, devleti yönetenlerle arasında çıkan anlaşmazlık üzerine ülkesinden ayrılır, eski düşmanlarıyla işbirliği yaparak Roma üzerine yürür.Kent kapısında senato'nun baş delegeleriyle karşılaşan komutan, bu arada annesi ve eşinin de yakarışlarına direnemez, ordusuna geri dönmesi için emir verir.
Konu aynıdır: M.Ö. altıncı yüzyılda Roma için büyük fedakarlıklar yapan komutan Coriolanus, devleti yönetenlerle arasında çıkan anlaşmazlık üzerine ülkesinden ayrılır, eski düşmanlarıyla işbirliği yaparak Roma üzerine yürür.Kent kapısında senato'nun baş delegeleriyle karşılaşan komutan, bu arada annesi ve eşinin de yakarışlarına direnemez, ordusuna geri dönmesi için emir verir.
Fakat iki yönlü ihanet yüzünden onur ve gururunu yitirmiştir. Çıkar yolu bıçağı kalbine saplamakta bulur.
Beethoven'in bu olay örgüsünü yansıtmakta kullandığı kullandığı iki tema da olağanüstü etkilidir.
İlki Do Minor ile gösterilen yürekli bir komutanın portresidir. Karanlık armonilerle işlenmiş “geçiş” ruhundaki savaşı, tanrısal güzelliğiyle ünlü ikinci Mi bemol Majör “tema” ise “ vatan sevgisini”, “yurt özlemini” ya da Coriolanus'a kararını değiştirten yakarışları yansıtır. Eser “yalnızlığı” ve “yokoluş”u belirten bir “pianissimo” ile sona erer.
İlki Do Minor ile gösterilen yürekli bir komutanın portresidir. Karanlık armonilerle işlenmiş “geçiş” ruhundaki savaşı, tanrısal güzelliğiyle ünlü ikinci Mi bemol Majör “tema” ise “ vatan sevgisini”, “yurt özlemini” ya da Coriolanus'a kararını değiştirten yakarışları yansıtır. Eser “yalnızlığı” ve “yokoluş”u belirten bir “pianissimo” ile sona erer.
 |
| Wolfgang Amadeus Mozart |
(Johannes Chrysostomus Wolfgangus Theophilus Mozart)
(Doğum 27 Ocak 1756, Salzburg/Avusturya - Ölüm 5 Aralık 1791,Viyana/Avusturya) Avusturyalı Klasik Müzik bestecisi.
39. Senfoni Mozart'ın 1788 yazında, kısa sürede bestelediği son üç Senfonisinin ilkidir. 40. Senfoni 25 Temmuz'da, 41. Senfoni 10 Ağustos'ta tamamlanmıştı. Aynı zaman dilim içerisinde Mozart Mi majör ve Do majör Piyanolu Trio'larını, "Sonate Facile"ini ve Keman Sonatini'ni besteliyordu. Mozart biyografı Alfred Einstein Mozart'ın, Michael Haydn'ın aynı tondaki 26. Senfoni'sini model aldığını söyler.
39. Senfoni'nin prömiyerinin tam olarak hangi tarihte gerçekleştiğini kestirmek olanaksız gibi görünmektedir. Hatta senfoninin Mozart hayattayken seslendirilip seslendirilmediği konusu da şüphelidir. Deutsch'a göre (1965) Mozart'ın bu eseri yazdığı dönemde Philip Otto'nun Spiegelgasse'deki yeni mekanında bir konserler dizisine hazırlandığı söylenmektedir. Fakat bu konserler gerçekleşti mi yoksa ilgi azlığından dolayı iptal mi edildi bugün bilmek zor. Ayrıca hayatının son döneminde Mozart'ın başka birtakım konserlere katıldığı ve bu konserler programlarında numarası belirtilmemiş bir senfonisinin yer aldığı bilinmektedir. Bu senfoninin 39 numara olma ihtimali vardır. Günümüzde 39. senfoni, senfoni repertuarının en temel eserleri arasında yer almaktadır.
 |
| Johannes Brahms |
Johannes Brahms
Alman besteci, piyanist ve orkestra şefi, 19. yüzyılın ikinci yarısının en önemli Alman Romantik Dönem Bestecilerinden.
Brahms – 1. Senfoni,
Requiem’in başarısının ardından Brahms büyük ölçekli orkestra yapıtları besteleme konusunda cesaretini toplamıştı. 1860’lı yılların başında eskizlerine başladığı birinci senfonisi uzun zamandır beklemedeydi. Requiem’in başarısından sonra senfonisine dönmek iyi bir fikirdi fakat söz konusu senfoni bestelemek olduğunda Brahms’ı durduran başka bir olgu vardı: Beethoven. Brahms için klasik besteciler Haydn ve Mozart çok önem taşıyordu fakat Beethoven bir idol niteliğindeydi onun için. Brahms’ın çok uzun yıllar senfoni formuna odaklanmamasının ardındaki nedenlerden biri Beethoven’in 9 senfonisinin ardından, yeni ve bağımsız bir senfonik düşünce başlatmanın çok zor olduğunu düşünmesiydi. Bu nedenle ilk senfonisini tasarlarken çok temkinli davranmıştı. En büyük korkusu bu senfonisinin başkalarınca Beethoven’in kopyası olarak değerlendirilmesiydi. Bu nedenle Brahms’ın 1. Senfoni’sini tamamlaması yaklaşık olarak 14 yılını aldı. Brahms, 1876 yılında senfonisini tamamladığında, model olarak Beethoven’ın senfonilerine odaklanmış olmakla birlikte, kendi müzikal kişiliğini yansıtan bir yapıt ortaya çıkmıştı.
Brahms’ın 19. Yüzyılın son çeyreğinde Beethoven’ı model alan bu yapıtı yaratmış olması bazı çevrelerce – özellikle Liszt ve Wagner taraftarlarınca – tutucu olarak tanımlanmasına neden olmuştu. Aynı yıl, Wagner Der Ring des Niebelungen adlı devasa boyutlardaki opera dörtlemesini sahnelemeye hazırlanıyordu. Bu iki yapıt aynı dönemin iki farklı anlayışını simgelemektedir. Brahms’ın 1. Senfoni’sinin ilk icrası 4 Kasım 1876 tarihinde gerçekleşti. Bu tarihten sonra Brahms 1. Senfoni’si üzerinde düzeltmeler ve değişiklikler yapmanın yanı sıra, yeni bir senfoni üzerinde çalışmaya başladı. Nitekim bestecinin 1. Senfoni’sinin ardından, ikinci, üçüncü ve dördüncü senfonilerini çok daha kısa sürelerde bestelediği görülmektedir. 2. Senfoni 1877, 3. Senfoni 1883 ve 4. Senfoni 1884 tarihlerini taşımaktadır. Brahms 1. Senfoni, İlke BORAN'ın “http://ilkeboran.blogspot.com/2010/07/johannes-brahms-gelenekci-mi-yenilikci.html” yazısından alınmıştır.
Yorumlar
Yorum Gönder